tag:blogger.com,1999:blog-59817808477249956202024-03-28T00:25:27.982-07:00Nic nie jest tak łatwe jak się wydaje Wakakohttp://www.blogger.com/profile/02954132337601804267noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-5981780847724995620.post-91310007887524957912013-07-03T08:37:00.001-07:002013-07-03T08:45:16.612-07:008 rozdział<div style="text-align: center;">
<b>Rozdział 8</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: left;">
Kiedy wleciała bomba gazowa, zaraz zaczęłam kaszleć. Niall i Zayn zasłonili nosy koszulką. Mulat wziął mnie na ręce i wyważył drzwi, uwalniając nas od tej pułapki. Moje oczy łzawiły i mocno się dusiłam. Niall zgłosił to w recepcji i zaraz wezwał policję. Byłam na prawdę przestraszona ta całą sytuacją, która doprowadzała mnie do obłędu. Chłopak usadził mnie na krześle i przypatrywał mi się troskliwie. Zrobiło mi się słabo i na prawdę byłam cała przestraszona oraz roztrzęsiona. Czego oni ode mnie chcieli? Nic im nie zrobiłam. Odruchowo chwyciłam mój wisiorek Kątem oka znowu odnalazłam ' A.M. ' i zrozumiałam, że to jakaś wskazówka. A co z tym papierem? Przegryzłam wargi i próbowałam wymyślić coś racjonalnego. Wiedziałam, że jest to coś ważnego... Czego chciał ten facet? Jakiegoś papieru... to ma jakiś związek. Poza tym, ja nie mam żadnego papieru. Skąd bym miała go mieć...</div>
<div style="text-align: left;">
- Jesteś pewna, że nie o Ciebie chodziło? - wyrwał mnie z rozmyślań Zayn. Odwróciłam wzrok i niechętnie przyznałam mu rację. </div>
<div style="text-align: left;">
- Chodzi o jakąś kartkę, którą niby posiadam - zaczęłam - na początku nie rozumiałam o co chodzi. Dopiero teraz zrozumiałam jedną setną - pokazałam mu wisiorek i napis na nim ' TO A.M. - PŁOMIEŃ POKARZĘ PRAWDĘ ' - myślę, że to wszystko jest jakoś powiązane, ale nie wiem w jaki sposób. </div>
<div style="text-align: left;">
- Masz jakąś teorię?</div>
<div style="text-align: left;">
- Żadnej - westchnęłam - nie wiem o jaką kartkę może chodzić. Jednak wiem, że od niej zależy moje życie i muszę ją odnaleźć. </div>
<div style="text-align: left;">
- Czuję się jak w jakimś kryminale - zaśmiałam się, a on ukazał swoje białe żeby w słabym uśmiechu. Przytuliłam się do niego mocno i wciągałam zapach jego perfum, który tak bardzo kochałam.Doszedł do nas Niall i usiadł obok mnie. Czekaliśmy w trójkę na policję, która pojawiła się po piętnastu minutach. W tym czasie wyjaśniłam wszystko blondaskowi, który słuchał wszystkiego z wyraźną uwagą i z każdym słowem był coraz bardziej przejęty.Policjant wziął mnie do jakiejś salki gdzie zaczął zadawać mi pytania typu ' jak się czujesz ', ' czy masz podejrzenie kto mógł to zrobić ' i inne podobne. Odpowiadałam zazwyczaj ' nie wiem', bo gdybym powiedziała o swojej sugestii zapewne wziął by mi łańcuszek, a ja nie chciałam się z nim rozstawać. Pozwolono mi w końcu opuścić teren szpitala i chłopcy odwieźli mnie do domu. Zaprosiłam ich do środka, potrzebowałam ich towarzystwa. Melani i Martha przytulili mnie i kazały mi na siebie uważać. Zauważyłam, że ruda i blondasek dobrze się dogadywali i na twarzy zagościł mi uśmiech. Leżałam skulona na brunecie, gdzie jednocześnie bawił się moimi włosami, a ja rozmawiałam z przyjaciółką. Dobrze się czułam wśród przyjaciół.</div>
<div style="text-align: left;">
- Więc jak? Rozumiem, że jesteście parą? - zarumieniłam się, bo kompletnie nie wiedziałam co odpowiedzieć. Nie miałam nawet odwagi na niego spojrzeć, postanowiłam poczekać na jego odpowiedź. </div>
<div style="text-align: left;">
- Tak - osłupiała podniosłam głowę i zauważyłam na jego twarzy szeroki uśmiech i ciekawość w oczach. Miałam wrażenie, że było to pytanie i czekał na moją odpowiedź. Odpowiedziałam mu pocałunkiem w usta, krótkim i czułym. </div>
<div style="text-align: left;">
- To gratuluje wam gołąbeczki moje kochane! Mam nadzieje, że wam się ułoży - uściskała nas oboje, a dwójka zapatrzonych w siebie ludzi nie zwracała na nas w ogóle uwagi. Nagle zadzwonił telefon mojego chłopaka... jak to cudownie brzmi. MÓJ CHŁOPAK. </div>
<div style="text-align: left;">
- Halo? - odebrał wysyłając mi śmieszne miny - jutro?... a na ile?... czemu mi bałwanie nic nie powiedziałeś?... hahahaha.... no dobra widzimy się w domu.... no cześć - rozłączył się - to Louis. Jutro wyjeżdżamy do na parę dni - zesmutniałam, a razem ze mną dziewczyny. </div>
<div style="text-align: left;">
- Gdzie ? - zapytała Melani. </div>
<div style="text-align: left;">
- Do NY - odpowiedział smutno.</div>
<div style="text-align: left;">
- Zapomniałam o tym... - przyznała smutno. Chwycił mnie za podbródek i ucałował czule. Uśmiechnęłam sie od niechcenia i mocno się w niego wtuliłam. </div>
<div style="text-align: left;">
- Mam propozycje dziewczyny! - odezwał się wesoły Niall - co powiecie na nockę w naszym domu? </div>
<div style="text-align: left;">
- Oszalałeś - oznajmiłam zachwycona tym pomysłem. </div>
<div style="text-align: left;">
- Imprezka? - uśmiechnął się Zayn - czemu nie!</div>
<div style="text-align: left;">
- To my idziemy się przebrać ! - odciągnęła nas od chłopaków Melani. </div>
<div style="text-align: left;">
Szykowała się ciekawa noc...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
~~~~~~~</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
I jak wam się podoba? Komentujcie - szybciej pojawi się rozdział <3<br />
<br />Zapraszam na nowe opowiadanie (również o 1D) . Mam nadzieje, że również wam się spodoba.<br />
changes1dstory.blogspot.com</div>
Wakakohttp://www.blogger.com/profile/02954132337601804267noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-5981780847724995620.post-47906311010413260382013-06-10T13:01:00.001-07:002013-06-10T13:01:30.387-07:007 rozdział<div style="text-align: center;">
<b>Rozdział 7</b></div>
<div style="text-align: left;">
W pokoju rozległo się pukanie do drzwi. Po chwili moim oczom ukazał się Zayn. Na mojej twarzy powstał szeroki uśmiech, a na jego zmartwienie. Szybkim krokiem podszedł do mnie i utulił. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nic Ci nie jest? Niall wszystko mi opowiedział? Nic nie rozumiem... </div>
<div style="text-align: left;">
- Spokojnie. To musiała być jakaś pomyłka - chwyciłam go za rękę. Owszem skłamałam, ale co miałam mu powiedzieć?</div>
<div style="text-align: left;">
- Nawet nie wiesz jak się o Ciebie martwiłem - dotknął policzka dłonią - nie rób więcej takich numerów, ok?</div>
<div style="text-align: left;">
- Postaram się - teraz zrobił coś, czego się kompletnie nie spodziewałam. Pocałował mnie czule, tak jakby to był nasz ostatni pocałunek. Było to coś wspaniałego, coś czego nigdy przy kimś nie przeżyłam. Nie chciałam by się odrywał od moich ust. Nigdy, by to trwało wieczność. Kiedy to zrobił oszołomiona otwarłam oczy - Zayn? - próbowałam złapać powietrze. </div>
<div style="text-align: left;">
- Przepraszam ja nie powinienem, ale po prostu... lepiej pójdę - szepnął i kierował się w stronę wyjścia. </div>
<div style="text-align: left;">
- Czekaj! - zawołałam za nim i wstałam ze szpitalnego łóżka. Straciłam równowagę i o mało co bym nie upadła, gdyby brązowooki mnie nie przytrzymał. </div>
<div style="text-align: left;">
- Uważaj - poprosił uśmiechając się delikatnie. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie odchodź, potrzebuje Cię - rzekłam, a ten ułożył mnie na łóżku, z czego następnie sam zrobił to samo, obdarowując mi ciepło swojego ciała. </div>
<div style="text-align: left;">
- Tak lepiej? - zapytał. </div>
<div style="text-align: left;">
- Znacznie lepiej - westchnęłam - jak się czuje Niall? </div>
<div style="text-align: left;">
- Tak jak wcześniej. Apetytu mu nie odebrało - zaśmiałam się cicho. </div>
<div style="text-align: left;">
Znowu złożył na moich wargach pocałunek. Jednak przerwał nam ogrom paparazzi, którzy zjawili się w najmniej niespodziewanej chwili. Zaczęli robić nam setki zdjęć i zadawali pytać. Schowałam twarz w bluzie chłopaka, a ten zaczął wołać ochroniarza. Długo zajęło wywalenie ich z mojego pokoju. Wszedł tylko Niall. </div>
<div style="text-align: left;">
- Stary nie myślałem, że tak szybko was wyczają! - krzyknął. </div>
<div style="text-align: left;">
- Luz. Musimy w takim razie zaraz znikać - westchnął głęboko. Położył dłoń na moim ramieniu - Sam... przepraszam. To nie powinno się wydarzyć. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie mówisz poważnie - próbowałam się podnieść. </div>
<div style="text-align: left;">
- Tak będzie teraz lepiej. Oni Cię zniszczą... nie chcę tego. </div>
<div style="text-align: left;">
- Czego w takim razie chcesz? Po co w ogóle tu przyszedłeś?! - zaczęłam krzyczeć. </div>
<div style="text-align: left;">
- Bo nie potrafię o Tobie zapomnieć! Jednak teraz muszę.</div>
<div style="text-align: left;">
<a href="http://media.tumblr.com/tumblr_mesm55PEpI1r4m2se.gif" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="216" src="http://media.tumblr.com/tumblr_mesm55PEpI1r4m2se.gif" width="400" /></a>- Bo zrobili nam parę zdjęć?! </div>
<div style="text-align: left;">
- Zayn nie zostawisz jej teraz samej. Nie da sobie rasy, zwłaszcza kiedy będzie świeżym kąskiem dla mediów - odezwał się Niall. </div>
<div style="text-align: left;">
- To co ja mam zrobić?! - uderzył dłonią ścianę. Nie panował nad sobą, nie widziałam go takiego. </div>
<div style="text-align: left;">
- Być przy niej? - spojrzał mi się głęboko w oczy. Podszedł do mnie i chwycił moją głowę w ręce. </div>
<div style="text-align: left;">
- Sam... to wszystko moja wina... powiedz słowo, a odejdę - z jego oczu poleciała jedna łza. Odpowiedziałam mu tylko pocałunkiem. Nie spodziewałam się bomby gazowej, która wleciała przez okno. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
~~~~~~~~~~~~~~</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
TA DA! I jak? Podoba się ? ;>>> </div>
Wakakohttp://www.blogger.com/profile/02954132337601804267noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5981780847724995620.post-8077288118970882182013-05-26T12:56:00.003-07:002013-05-26T12:56:35.013-07:006 rozdział <div style="text-align: center;">
<b>6 rozdział</b></div>
<div style="text-align: left;">
Minął już miesiąc odkąd tu jestem i szczerze mówiąc, dobrze się czuję w Londynie. Spacerowałam sobie właśnie po mieście podziwiając miejsca zwiedzone z piosenkarzem. Na same wspomnienie o nim, kąciki ust podniosły się do góry i cała rozpromieniałam. Mam z nim coraz lepszy kontakt i z coraz większą przyjemnością się z nim spotykam. Był już akurat wieczór i Melani zamartwiała się, co ukazywała poprzez ciągłe telefony. Nie spodziewałam się spotkać Niall'a, jednego z członków One Direction, którego polubiłam. Na mój widok się szeroko uśmiechnął i uściskał mocno. </div>
<div style="text-align: left;">
- Co tu robisz o tej porze? Grzeczne dziewczynki powinny być już w domu - zaśmiał się. </div>
<div style="text-align: left;">
- Spadaj - Niall był wiecznie wesoły i głodny. Na samym początku brałam go za gbura, ale przy bliższym poznaniu okazał się słodkim chłopakiem - co tu robisz? - zapytałam. </div>
<div style="text-align: left;">
- Czekam na Alex, moją kuzynkę - spojrzał się na zegarek - chyba zapomniała o spotkaniu. Spóźnia się aż dwie godziny - pokręcił głową, a uśmiech z jego twarzy nie znikał.</div>
<div style="text-align: left;">
- No to może przyłączysz się do mnie? - zaproponowałam chętnie. </div>
<div style="text-align: left;">
- Jasne! Rozkręcimy we dwoje tą stypę! </div>
<div style="text-align: left;">
- Jesteśmy na ulicy - przypomniałam mu, a on zbył mnie machnięciem ręki. </div>
<div style="text-align: left;">
- To pójdziemy na imprezę - chwycił mnie za nadgarstek i pociągnął za sobą. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie jestem ubrana...</div>
<div style="text-align: left;">
<a href="http://th00.deviantart.net/fs40/300W/i/2009/024/8/9/Last_View_by_waterdoc.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://th00.deviantart.net/fs40/300W/i/2009/024/8/9/Last_View_by_waterdoc.jpg" width="213" /></a>- Nie zauważyłem byś była naga, a uwierz tego nie da się pominąć! - pokręciłam z niedowierzaniem głową i pozwoliłam się poprowadzić. </div>
<div style="text-align: left;">
Nie spodziewałam się nagłych strzałów w moją stronę. Czarna furgonetka zatrzymała się przy nas i o mało co z Irlandczykiem nie zostaliśmy postrzeleni, gdyby nie nasze instynktowne uniki. Celowali we mnie, blondyna mieli gdzieś. Niestety trafili mnie w udo i strasznie bolało. Jeden wysiadł i podszedł do mnie. Chwycił mnie za bluzkę i podniósł do góry.<br />- Mów szmato, gdzie masz papier?! - krzyknął, a ja poczułam nieprzyjemny odór dobiegający z jego ust.</div>
<div style="text-align: left;">
- Jaki papier? Nie mam żadnego papieru... - uderzył mnie w twarz.</div>
<div style="text-align: left;">
- Nie kłam! Lepiej powiedz, bo inaczej zginiesz - wyszczerzył swoje zęby w brutalnym uśmiechu, który mówił mi, że torturowanie mnie sprawiałoby mu przyjemność. </div>
<div style="text-align: left;">
-Ja naprawdę nie wiem, to jakaś pomyłka - z mojej twarzy pociekły łzy, a zdziwienie zastąpił strach o własne życie.</div>
<div style="text-align: left;">
- Oj uwierz mi Samanto, że nie - jego oczy kipiały złością. </div>
<div style="text-align: left;">
- Zostaw ją - usłyszałam głos Niall'a. Uderzył go krzesłem, najprawdopodobniej pochodzącym z pobliskiej kawiarni. Z samochodu wybiegli pozostali zbrodniarze z wycelowanymi lufami w naszą stronę. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie zabijaj jej, jest nam potrzebna - usłyszałam głos najwyższego bruneta, mocno wychudzonego. Drugi, trochę niższy szatyn kiwnął głową i chwycił mojego towarzysza i przystawił pistolet mu do głowy.</div>
<div style="text-align: left;">
- Mów gdzie jest papier, bo inaczej on zginie - zagroził, a ja nie wiedziałam co robić. Siedziałam skulona i trzymałam się za swoje postrzelone udo. </div>
<div style="text-align: left;">
- Ja naprawdę nie wiem o co wam chodzi... - wyjąkałam przez łzy. </div>
<div style="text-align: left;">
Nie miałam pojęcia o co chodziło, kompletnie. W pewnym momencie rozległ się dźwięk syren, zrozumiałam, że wcześniej Niall zadzwonił na policję. Mężczyźnie puścili go i wsiedli do furgonetki ruszając z piskiem. Trzeci leżał na chodniku nieprzytomny, a ja się wcale nie uspokoiłam. Wiedziałam, że to jeszcze nie koniec. Blondyn podbiegł do mnie i chwycił za dłoń, by dodać mi otuchy i poczucie bezpieczeństwa. Policjanci zadzwonili po karetkę, która zabrała mnie do szpitala wraz z Niall'em.</div>
<div style="text-align: left;">
Zadawali mi mnóstwo pytań, na które nie umiałam odpowiedzieć. Byłam cała roztrzęsiona, nie myślałam jasno.Do pokoju wparowała Melani cała spuchnięta od płaczu. Rzuciła się na mnie i nie chciała wypuścić mnie z uścisku. </div>
<div style="text-align: left;">
- Sam, Sam jak dobrze że nic Ci nie jest! Jak dostaliśmy telefon... nawet nie wiesz jak się bałam! - kołysała mną nieświadomie, przez co udo mnie bolało bardziej. Następnie weszła Martha i również mocno mnie przytuliła. </div>
<div style="text-align: left;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/62669204/large.gif" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="214" src="http://data.whicdn.com/images/62669204/large.gif" width="320" /></a>- Nie rób tak więcej! - skarciła mnie również cała rozpłakana. Spojrzała się na blondyna i jej smutek prysł gdy zrozumiała kto to jest - O Boże, Ty jesteś Niall Horan! Nic Ci nie jest? Błagam, powiedz, że nie! - rzuciła się na niego i ucałowała w policzek. Zaśmiałam się cicho widząc zmieszanie mojego kolegi. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nic mi nie jest, Sam jest w gorszym stanie - odepchnął ją od siebie.</div>
<div style="text-align: left;">
- Dziękuję - szepnęłam. Mrugnął dając mi do zrozumienia, że cała przyjemność po mojej stronie. Niall i ja byliśmy dobrymi przyjaciółmi, nic więcej. Rozległ się dźwięk dzwonka z jego telefonu.</div>
<div style="text-align: left;">
- Halo? - odebrał - będę później... nic się nie stało... matko, Zayn powiem Ci wszystko w domu.... media?!... skąd oni wiedzą?... ok, ok... tak, niech podjedzie po mnie... dobra cześć.</div>
<div style="text-align: left;">
- Co jest? - zapytałam.</div>
<div style="text-align: left;">
- Media mnie znalazły - chwycił się za głowę znudzony - muszę spadać.</div>
<div style="text-align: left;">
- Chcesz moją bluzę? Może uda Ci się przejść niezauważony? - pokazałam mu ją gestem ręki. Leżała na krześle. Uwielbiałam ją, była mi strasznie za duża, więc Niall nie miał problemu z założeniem jej. </div>
<div style="text-align: left;">
- Masz moje okulary - uśmiechnęła się nieśmiało Melani i mu założyła na nos. </div>
<div style="text-align: left;">
- Dzięki - pomachał nam na pożegnanie i wyszedł - a właśnie! - cofnął się - jutro przyjedzie do Ciebie Zayn. Kazał Ci przekazać - puścił mi oczko, a ja nieświadomie się uśmiechnęłam. </div>
<div style="text-align: left;">
- Okej, przyjęłam - chłopak szybko ucałował mnie w policzek i wybiegł.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
~~~~~</div>
<div style="text-align: left;">
Koniec, spodziewaliście się czegoś takiego? Podoba wam się rozdział? KOMENTUJCIE! :D</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
Wakakohttp://www.blogger.com/profile/02954132337601804267noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5981780847724995620.post-84173527938943503082013-05-07T13:15:00.001-07:002013-05-07T13:15:32.043-07:005 rozdział<div style="text-align: center;">
<b>5 rozdział</b></div>
<div style="text-align: left;">
W domu, Martha i Melani oglądały jakiś film.Nie zauważyły mnie nawet, więc poszłam do swojego pokoju. Zaczęło mi brakować przyjaciółki, kompletnie o mnie zapomniała. Włączyłam laptopa i weszłam na jakiś portal internetowy. Jak zwykle nowinki o gwiazdach, same kłamstwa. Nic ciekawego nie było, to też postanowiłam obejrzeć <i>"Piękne Istoty". </i>Przeniosłam się na łóżko i zatraciłam się w filmie. W sześćdziesiątej minucie, zasnęłam. </div>
<div style="text-align: left;">
Obudziła mnie ciotka, karząc mi zejść na śniadanie. Wstałam niechętnie i podążyłam do jadalnie, po drodze spinając włosy w luźny kok. Na stole znajdował się chleb, szynka, ser, dżem, masło, sok, parówki i pomidor. Wybrałam pieczywo z dżemem malinowym. Dziewczyny zastanawiały się co ubrać na dzisiejszy wypad do kina. </div>
<div style="text-align: left;">
- Wychodzisz z dziewczynami? - zapytała mnie ciotka. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie, jestem umówiona - odparowałam beznamiętnie. </div>
<div style="text-align: left;">
- Z Mattem? - uradowała się Melani, z nadzieją, że w końcu kogoś sobie znalazłam. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie, z Zayn' em - ugryzłam kolejny kawałek bochenka. Martha rozszerzyła oczy. </div>
<div style="text-align: left;">
- Jak ma nazwisko?</div>
<div style="text-align: left;">
- Z tego co pamiętam to chyba Malik - uśmiechnęłam się niepewnie. Właśnie wygadałam, że spotykam się z członkiem One Direction. Cholera...</div>
<div style="text-align: left;">
- O Boże! - krzyknęła ruda - mogę iść z wami? Proszę! - złożyła ręce i zrobiła maślane oczka. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie bierzcie tego do siebie, ale zaprosił mnie na miasto więc... </div>
<div style="text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwyg3tzxxCbxYi93Gw4VG0jvGbigJ74UAYmnf4s0Y1uiUJXT14y1quWsa8DllNpWmsP7v76uyMoe4YfwD9NO5PlSXrD9Nf16gUAyOy9PQPyLcQpDOCsWUzGOZRUl4d9L_EXHOc9JcY7Eg/s1600/blog_id_5058649_7848045_tr_komplet.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwyg3tzxxCbxYi93Gw4VG0jvGbigJ74UAYmnf4s0Y1uiUJXT14y1quWsa8DllNpWmsP7v76uyMoe4YfwD9NO5PlSXrD9Nf16gUAyOy9PQPyLcQpDOCsWUzGOZRUl4d9L_EXHOc9JcY7Eg/s320/blog_id_5058649_7848045_tr_komplet.jpg" width="320" /></a>- Jasne. Masz sławnego kolegę i zwykłe przyjaciółki masz w dupie - warknęła. Miałam ochotę ją rozszarpać. Wykrzyczeć jej w twarz, że to ona zostawia mnie dla Marthy, a teraz udaje świętą. Patrzyłam się na nią przepełniona gniewem.</div>
<div style="text-align: left;">
- Dziewczynki, to znajomy Sam. i dajcie jej spokój, Nie życzę sobie kłótnie w moim domu - rozkazała ciotka i wróciła do jedzenia. </div>
<div style="text-align: left;">
Ja wstałam i podążyłam do pokoju, by uszykować się do wyjścia. Wyprostowałam włosy i ubrałam się w czarne spodnie, trampki, koszulka na ramkach z flagą ameryki i dżinsową kamizelkę. Do tego naszyjnik i torba. Zrobiłam sobie czarne kreski na powiekach, rzęsy i czerwone usta..Spakowałam podstawowe przybory do torby i przejrzałam się w lustrze. Usłyszałam dzwonek, znaczący przybycie mulata. Zbiegłam po schodach, ale drzwi otworzyła Martha. Zaczęłam krzyczeć z radości i podniecenia.</div>
<div style="text-align: left;">
- To na prawdę jesteś Ty! Rany, rany, rany! - Zayn patrzył się na nią lekko przestraszony i cofnął się o krok.</div>
<div style="text-align: left;">
- Jest może Sam? - spytał niepewnie. </div>
<div style="text-align: left;">
- Oczywiście, mieszka tu. Sam! - zawołała mnie Martha, a ja po sekundzie znalazłam się przy wejściu i ucałowałam chłopaka w policzek - a myślałam, że zmyśla - i na przeciw wyszła Melani. Była wystrojona, jakby miała gdzieś wyjść. </div>
<div style="text-align: left;">
- Cześć, jestem Melani - wyciągnęła dłoń do mojego znajomego. </div>
<div style="text-align: left;">
<a href="http://media.tumblr.com/tumblr_lxnul04i2l1qeaq7g.gif" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="173" src="http://media.tumblr.com/tumblr_lxnul04i2l1qeaq7g.gif" width="320" /></a>- Zayn - uśmiechnął się. </div>
<div style="text-align: left;">
- My idziemy - chwyciłam go za rękę i poszliśmy w stronę jego samochodu. </div>
<div style="text-align: left;">
- Ładnie dzisiaj wyglądasz - skomplementował mnie, a ja się zarumieniłam. </div>
<div style="text-align: left;">
- Dziękuję - otworzył mi drzwi i zaprosił mnie do środka. Zamknął je, a po chwili znalazł się na siedzeniu kierowcy.</div>
<div style="text-align: left;">
Przez całą drogę rozmawialiśmy o głupotach. Dotykał mnie w ramię i mówił " ale siła", ukazując przy tym swój uśmiech. Wyciągnął papierosa i go odpalił. Westchnęłam głęboko, jednocześnie go rozśmieszając.<br />
- Co? - śmiał się.<br />
- Czy w tym mieście wszyscy palą? - popatrzył się na ćmika i wyrzucił za okno.<br />
- Już nie - pokręciłam głową szczerząc zęby. W pewnym momencie chwycił mnie za dłoń.<br />
- Dokąd jedziemy? - zaciekawiłam się.<br />
- Byłaś w London Dungeon? - zaprzeczyłam - to pora byś się tam wybrała!<br />
Po chwili znaleźliśmy się w środku strasznego budynku. Było sporo ludzi, a ja się bałam, ze zaraz coś mi wyskoczy, albo zabije. Wtulałam się w Zayn'a czując się raźniej. Wchodząc do kolejnego pomieszczenia, jakiś mężczyzna wyglądający jak zombi złapał mnie za rękę, a ja pisnęłam ze strachu. Mojego towarzysza bawił mój lęk.<br />
- Nie bój się, to nie jest na prawdę - pocałował mnie w policzek.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWPLJlXChQSUkbNLM5m84QnGxkWHccrXVJFsKPo1NMB0YJQmfx5O6bQ_mYkAONdYGqdOXgNGEnKxRno1-pN__RIX3d-UpOS0IP00bftSu6VQEmwR5W31GUVNoLYcWfkVRZt6z7sYw7Ggk/s1600/London-Dungeon-Scary-Attraction-on-London.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWPLJlXChQSUkbNLM5m84QnGxkWHccrXVJFsKPo1NMB0YJQmfx5O6bQ_mYkAONdYGqdOXgNGEnKxRno1-pN__RIX3d-UpOS0IP00bftSu6VQEmwR5W31GUVNoLYcWfkVRZt6z7sYw7Ggk/s320/London-Dungeon-Scary-Attraction-on-London.jpg" width="320" /></a>Czym byliśmy dalej, tym bardziej miałam ochotę uciec. O mało co nie weszłam w głowy wbite na palu, ponieważ miałam zamknięte oczy i nie wiedziałam gdzie idę. Gdy nareszcie wyszłam z tego domu strachu odetchnęłam z ulgą.<br />
- Ostatni raz zgadzam się na Twoje wycieczki - czułam jak mi serce mi bije, przeżywając widok tych upiorów.<br />
- Weź, przyznaj, że Kuba Rozpruwacz był najlepszy!<br />
- Myślałam, że sam mnie rozpruje! - przytulił mnie, wybuchając śmiechem - przestań się ze mnie ciągle śmiać! To nie jest zabawne, o mało co zawału nie dostałam! - udałam obrażoną.<br />
- Zrobiłbym Ci usta usta - puknęłam go w czoło, starając się ukryć uśmiech - nie mogłabyś odmówić, w końcu ratowałbym Ci życie! - nie wierzyłam w to co mówi. Rozbawiał mnie na każdym kroku.<br />
- Jakiś Ty szlachetny - ruszyłam do jego samochodu - gdzie teraz?<br />
- Big Ben - puścił mi oczko.<br />
- Niech będzie - no i pojechaliśmy dalej.<br />
Ogół zwiedziłam dodatkowo Tower Bridge, London Eye i Madame Tuusaunds. Było cudownie, chciałam więcej, ale zabrakło czasu, ponieważ czekał go jeszcze wywiad. Ciągle zapominam, że jest sławny. Odprowadził mnie pod dom i obiecał, że niedługo pokaże mi jeszcze inne miejsca.<br />
- Myślałam, że będzie gorzej - stwierdziłam - dziękuję - przytuliłam go mocno.<br />
- Zadzwonię, ok? - kiwnęłam głową, głupio się szczerząc. Chłopak przyglądał mi się czule i pocałował na pożegnanie w policzek.Polubiłam go. Nawet bardzo...<br />
<br />
<br />
KONIEC ! I jak ? Podoba się ? Komentujcie .; )</div>
Wakakohttp://www.blogger.com/profile/02954132337601804267noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5981780847724995620.post-16243288031694159532013-04-30T11:44:00.001-07:002013-04-30T11:44:20.238-07:004 rozdział<div style="text-align: center;">
<b>4 rozdział </b></div>
<div style="text-align: left;">
- Droga Samanto, czy możesz nam powiedzieć z łaski swojej, gdzieś Ty się podziewała przez całą noc?! - na powitanie usłyszałam krzyki Melani. Nie wiedziałam co powiedzieć. No słuchaj, chcieli mnie zgwałcić i spałam u członka z zespołu One Direction. Ha ha ha, bardzo śmieszne, na pewno by mi uwierzyła. </div>
<div style="text-align: left;">
<b>- </b>No wiesz tu i tam. Zwiedzałam Londyn - uśmiechnęłam się niewinnie. Uwierzcie mi, gdyby wzrok mógł zabijać, to byłabym właśnie martwa. </div>
<div style="text-align: left;">
- Ty wiesz, że na imprezie byłaś nawalona? A jakby ktoś Cię zgwałcił w krzakach?! Pomyślałaś o tym, hm?! - przypomniałam sobie znowu obce ręce, na moim ciele i od razu się skrzywiłam. Nie chciałam jej powiedzieć, iż byłam tego bliska. Nie wiem jakby na to zareagowała, raczej nie byłaby zadowolona. </div>
<div style="text-align: left;">
- Dobra wyluzuj. Nic mi się nie stało i żyje. Jestem dorosła i sama decyduje co oraz gdzie robię. Jasne? </div>
<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibXhh7aLnSImIUUzn0f-yh2qifUz457nVLeuAt-pTl3nbvoOZuIcpW6QmneDVcTuiRy55Qx_yvJwbUdMAxw6usHSCtiRE1XntAu_SaSPWXIoXVf0y_NP2Q-3sBPRq2mo_Mg8rbrUv7-wI/s1600/Ubrania....jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibXhh7aLnSImIUUzn0f-yh2qifUz457nVLeuAt-pTl3nbvoOZuIcpW6QmneDVcTuiRy55Qx_yvJwbUdMAxw6usHSCtiRE1XntAu_SaSPWXIoXVf0y_NP2Q-3sBPRq2mo_Mg8rbrUv7-wI/s320/Ubrania....jpg" width="320" /></a></div>
krzyknęłam i poleciałam do swojego pokoju, zatrzaskując za sobą drzwi. Położyłam się na tapczanie i zdjęłam kurtę bruneta. Patrzyłam się na nią, jak głupi do sera. Zwykła czarna skórzana kurtka. Pachniała Zayn'em. Ktoś obcy pomyślałby, że jestem dziwna, ale ja nie wiedziałam co zrobić z tą kurtką. Nie mam jego numeru, a jedynym wyjściem byłoby pójść do jego domu. Jednak ja jestem z natury leniwa i nie miałam ochoty wychodzić z domu, ale... coś mi mówiło, że powinnam pójść. Więc wzięłam szybki prysznic, ubrałam się w pierwsze lepszy ciuch, zrobiłam delikatny makijaż i wyszłam. Było trochę zimno i nałożyłam sobie jego kurtkę. Tak na chwile, by nie zmarznąć. Przechodząc przez park zobaczyłam ludzi grających w siatkówkę plażową. W śród nich był też mój "wybawca" z placu zabaw.Od razu mnie zauważył i zawołał. Z niechceniem podeszłam do niego i z wymuszonym uśmiechem zdobyłam się na zwykłe "cześć".<br />
- Dzisiaj nie musisz mnie ratować z opresji - zażartowałam, a on cicho parsknął.<br />
- To dobrze, bo chyba zacznę pobierać za to opłaty - przewróciłam oczami. Patrzyłam jak facet zagrywa piłkę, a przeciwnicy przygotowują się do odbioru. Przypomniałam sobie moje treningi. Sport, który kochałam - co Cię tak wciągnęło? - podążył za moim wzrokiem - chcesz zagrać? - spojrzałam się na niego spode łba.<br />
- Nie wiem, dawno nie grałam - skrzywiłam się. Chwycił mnie za rękę i pociągnął w stronę graczy. O dziwo nie opierałam mu się.<br />
- Ludzie poznajcie księżniczkę - nie wierzyłam. Księżniczkę? Poważnie?<br />
- Sam - przedstawiłam się, podając kuksańca blondynowi - tak w sumie to ja nie wiem, jak Ty się nazywasz - powiedziałam do niego szeptem. Rozśmieszyłam go.<br />
- Matt - pocałował mnie w czubek dłoni, a ja oczywiście puściłam buraka - więc zaczynamy mecz? Ja jestem w drużynie z Sam - szturchnął mnie łokciem.<br />
No i rozpoczął się mały sparing. Zdjęłam koturny i wpychałam pace u stopy w piasek. Byłam rozgrywającą. Uparłam się na tą pozycje, ponieważ na treningach również nią byłam. Matt zdziwił się, że tak dobrze gram. Sama nie myślałam, że coś jeszcze pamiętam, ale jak widać gra w siatkówkę, to jak jazda na rowerze. Jak się nauczysz, nie zapomnisz. Czułam się w jak ryba w wodzie. Brakowało mi tego, odbijając piłkę czułam się jak w siódmym niebie. Nic mi tak dawno nie sprawiło przyjemności. Byłam szczęśliwa i wesoła, a blondyn chwalił moje wystawy. Oczywiście wygraliśmy i nowo zapoznani ludzi zaprosili mnie na hale. Zgodziłam się bez namysłu i wymieniłam się numerem telefonu z moim wcześniej zapoznanym kolegą. Stwierdziłam, że nie jest taki zły, jak sądziłam wcześniej. Przynajmniej miło spędziłam czas. O mało co nie zapomniałam, że miałam oddać kurtkę Zayn' owi.<br />
- Dzięki za grę - rzuciłam na pożegnanie Mattowi. Przytulił mnie mocno w odpowiedzi.<br />
- Nie ma za co? Może Cię odprowadzę? - zaproponował.<br />
- Z przyjemnością, ale mam sprawę do załatwienia - zrobił smutną mordkę - jak chcesz możesz iść ze mną. Muszę oddać tylko kurtkę znajomemu i wracam do domu.<br />
- Czemu nie? - rozpromienił się.<br />
Szliśmy w stronę luksusowej willi rozmawiając i poznając się bardziej. Jak chciał zapalić papierosa, ja mu wyrywałam i nie pozwalałam palić przy mnie. Po trzeciej próbie zrezygnował. Udawał wielce obrażonego, ale nie potrafił zbyt długo być poważny. Świetnie się z nim dogadywałam. Pomyślałam, że mam z kim się spotykać na mieście, kiedy Melani będzie zabawiać się z Marthą. Po godzinie byliśmy już na miejscu, cudem zapamiętałam miejsce zamieszkania bruneta.<br />
- Poczekasz chwilę? - kiwnął głową. Otworzyłam bramę i podbiegłam pod drzwi wejściowe. Zapukałam, a otworzył mi blondyn.<br />
- Co jest? - zapytał znudzony.<br />
- Zastałam Zayna? - popatrzył chwilę na mnie, a ja szybko ściągnęłam kurtkę - zapomniałam mu oddać - pokiwałam mu nią przed nosem.<br />
- Wejdź - rozszerzył wrota. Weszłam niepewnie i chłopak zaprowadził mnie do salonu - usiądź sobie, ja pójdę po niego - uśmiechnęłam się wdzięcznie. Po chwili brunet zbiegł po schodach, a na mój widok się rozpromienił.<br />
- Co tu robisz? Jak się czujesz? - szybkim ruchem wskoczył obok mnie na tapczan.<br />
- Zapomniałam oddać Ci kurtki? - westchnęłam i położyłam mu na kolana - chociaż nie wiem czy Ci ją oddam, bo mi się spodobałam - zaśmiałam się, a on popatrzył mi się w oczy i się zamyślił.<br />
- Weź ją sobie - oddał mi ją.<br />
- Dziękuję - pokazałam dołeczki, a on chwycił mnie za rękę.<br />
- A jak się czujesz - zastanowił się nad słowami - psychicznie? - wiedziałam o co mu chodzi. Od razu spochmurniałam i mocniej ścisnęłam mu dłoń.<br />
- Żyje - stwierdziłam jak gdyby nigdy nic - nie wracajmy do tego.<br />
- Jesteś stąd? - zmienił temat.<br />
- Nie. To znaczy kiedyś tu mieszkałam, ale to dawno. Ogólnie wychowałaś się w Los Angeles - odwróciłam wzrok.<br />
- To może oprowadzę Cię jutro po Londynie?<br />
- Z wielką przyjemnością - zarumieniłam się. Patrzyliśmy na siebie w milczeniu, ale przerwał nam blondyn, który otworzył mi drzwi.<br />
- Stary, zaraz mamy wywiad - brunet głęboko westchnął i wstał. Nadal trzymał mnie za rękę, więc i ja wstałam - już masz nową laskę? - puścił mi oczko.<br />
- Ja może już wrócę do domu - szepnęłam. Chciałam zwrócić się do wyjścia, ale on mnie nie puszczał.<br />
- Chcesz się przejechać do telewizji? - zaproponował.<br />
- Przepraszam, ale znajomy na mnie czeka przed drzwiami - przypomniałam sobie, że czeka na mnie Matt. Przytuliłam go mocno i obdarowałam całusem w policzek. Wzięłam kurtkę i kierowałam się do wyjścia - do jutra, będę na Ciebie czekać - pomachałam na pożegnanie.<br />
Matt siedział na krawężniku i palił papierosa. Widać, że się nudził, ale na mój widok szybko się rozpromienił i wyrzucił niedopałek.<br />
- Dłużej się nie dało? - zażartował.<br />
- Wracajmy - pogoniłam go. Spojrzałam się raz jeszcze na wielki dom i spostrzegłam Zayna, mi ostatni uśmiech na pożegnanie. </div>
Wakakohttp://www.blogger.com/profile/02954132337601804267noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-5981780847724995620.post-18406502055824070812013-04-18T12:15:00.000-07:002013-04-20T00:01:25.587-07:003 rozdział<a href="http://static-1.allani.pl/system/user_collections/thumb/178/0ad_d34221ff4a8daa4f4199cbabf06e35c8a75f5228.jpg?1349211759" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://static-1.allani.pl/system/user_collections/thumb/178/0ad_d34221ff4a8daa4f4199cbabf06e35c8a75f5228.jpg?1349211759" width="200" /></a><a href="http://th.interia.pl/50,b718db5504341937/we.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://th.interia.pl/50,b718db5504341937/we.jpg" width="200" /></a>Wielkimi krokami zbliżał się wieczór, a my nie miałyśmy w co ubrać. Kompletnie o tym nie pomyślałam. Naszym zbawcą okazała się znowu Martha. Pożyczyła nam dwa zestawy. Ja ubrałam sukienkę turkusową, czarne szpilki i torebkę. Do tego drobne dodatki.<br />
<a href="http://static-3.allani.pl/system/user_collections/big/24b/007_e360606720020ab8a0a9bd53480c05b762736ec0.jpg?1317756729" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://static-3.allani.pl/system/user_collections/big/24b/007_e360606720020ab8a0a9bd53480c05b762736ec0.jpg?1317756729" width="200" /></a>Melani założyła czarny żakiet, białą bluzkę z koronką, czarne szorty i szpilki z ćwiekami. Natomiast Martha założyła biało czarną sukienkę i kremowe szpilki.Trzeba było przyznać, że wyglądałyśmy ślicznie. Nawet ja. Skromnie mówiąc. Czekałyśmy już tylko na taxi, ale przed wyjściem ciotka chciała ze mną porozmawiać. Oczywiście nie miałam nic przeciwko i podążyłyśmy do kuchni.<br />
- Pięknie wyglądasz - skomplementowała. Podziękowałam jej skinieniem głowy i małym uśmiechem.<br />
- Czy coś się stało? - spytałam.<br />
- Coś mnie zastanawia - przybrała poważną minę - czy ojciec pozostawił Ci może jakiś spadek. Na przykład jakąś kartkę, której w ogóle nie rozumiesz?<br />
- Nie - odwróciłam wzrok - dostałam tylko list pożegnalny. Znalazłam go niedawno, jeszcze w Los Angeles.<br />
- Co Ci tam pisał? - nie dawała za wygraną.<br />
- Nic takiego. Podobno wpakował się w coś strasznego - westchnęłam ledwo powstrzymując się od płaczu.<br />
- A wiesz może w co?<br />
- Nie, nic nie wiem. A czemu pytasz?<br />
- Po prostu jestem ciekawa - przybrała znowu słodki ton - był moim szwagrem i nic nie wiem, chyba rozumiesz - udała, że wyciera łzę. Miałam złe przeczucia - leć już na tą balangę z dziewczynami - wstała z krzesła i ucałowała mnie w czoło, po czym wyszła z pomieszczenia.<br />
W samochodzie Melani i Martha rozmawiały na temat One Direction. Dowiedziałam się, że jedziemy do klubu, gdzie chłopacy często przebywają. Nie miałam nic przeciwko temu, bylebym nie spotkała tego błazna, jak mu tam... Zayna. Do teraz bolał mnie nos, ale na szczęście nic strasznego mi nie dolegało. Martha miała obsesje na punkcie Nialla , moja przyjaciółka zakochała się w Harrym. Nie miałam zielonego pojęcia jak oni wyglądają i mi to nie przeszkadzało. Jak spojrzałam na kierowcę wiedziałam, że jest już powoli wkurzony piskami dziewczyn "jaki on jest śliczny", "jak on bosko śpiewa", "będzie moim mężem" i inne podobne pierdoły. Nie dziwie się mu, sama miałam ochotę zakleić im usta taśmą, by umilkły. Również nie poznawałam Melani. Zwykle nie przywiązywała się do ludzi w tak krótkim czasie. Odnosiła się do nich bezczelnie i bez szacunku. Nie ufała im, oraz próbowała unikać każdego. A tu taka Martha stała się dobrą kumpelą. Nie żebym była zazdrosna, ale było to dziwnie. Zaparkowaliśmy przed wielkim wejściem do budynku, w którym zaraz miałyśmy się zabawić. Rudowłosa dziewczyna zapłaciła naszemu kierowcy i szybko wyszłyśmy z pojazdu. Ochroniarz spojrzał się na nas i hestem ręki wskazał nam wejście. Słyszałyśmy za plecami piski czekających w kolejce. Jednak zapomniałam o wszystkim gdy zobaczyłam wnętrze. Było wystrzałowo! Ściany były niebiesko czarne pokryte brokatem. Było ciemno, ale reflektory dopasowywały się do rytmu muzyki. Było osobne pomieszczenie do tańczenia i siedzenia. Fotele były białe, a stoliki czarne. Były dwa identyczne bary. Jeden tutaj i drugi na parkiecie. Miejsce cieszyło moje oko. Długo nie siedziałyśmy. Migiem podążyłyśmy na środek wirujących ludzi w tle szybkich nut. Skakałyśmy i obracałyśmy się uwodzicielsko rozpalając powoli pijanych mężczyzn. Wypiłam wtedy już dwa drinki. Tańczyłam z jakimś facetem, nie wiele starszym ode mnie. Wypiłam kolejne litry alkoholu i w końcu straciłam rachubę. Pamiętam, że dziewczyny nie pozwalały mi pić, ale ja robiłam co chcę. Później mój partner taneczny zaczął mnie dotykać po piersiach i tyłku. Odmawiałam mu i odpychałam, ale on nie odstępował. Był coraz bardziej nachalny, a ja zaczęłam krzyczeć głośno. Nikt nie reagowałam. Błagałam o pomoc. Nie pomagało. Czułam jak jego ręką wędruje pod sukienkę i dobiera się do majtek. Ugryzłam go mocno w szyje i puścił ale jednak po chwili mnie złapał i znowu próbowałam mnie zgwałcić. Nagle wylądował na podłodze wyraźnie przez kogoś znokautowany. Spojrzałam przez moje zamglone oczy w stronę mojego wybawcy. Siedziałam skulona w koncie i prosiłam by mnie zostawił. Płakałam cała przestraszona. Nigdy nie znalazłam się w takiej sytuacji. Byłam bez bronna i wyczerpana. Moje ciało drgało z zimna. Poczułam na sobie czyjąś kurtkę. Patrzyłam się na tego kogoś i nie byłam w stanie nawet go rozpoznać. Nie miałam siły i bałam się. Zaczęłam wołać tatę. Chciałam by mi pomógł, przytulił, pocieszył... ale on nie przychodził. Ani znaku. Nie wysłuchał mnie. Rozpłakałam się jeszcze bardziej i poczułam jak ktoś mnie unosi. Wtuliłam się w pierś nieznajomego i szlochałam. Nie obchodziło mnie kto to jest. Było mi to obojętny, ważne bym się stąd wyniosła. Jak najdalej stąd. Chwyciłam naszyjnik, który wisiał beztrosko na mojej szyi i poczułam się lepiej. Zasnęłam.<br />
<div style="text-align: center;">
***</div>
<div style="text-align: left;">
Obudziłam się w białym pokoju. Przetarłam oczy i nie wierzyłam. To nie był mój nowy pokój. Nie wiedziałam gdzie jestem. Leżałam w ogromnym łóżku, godnym samej królowej. Ubrana byłam w sukienkę, którą miałam wczoraj na sobie. Na kanapie leżał mężczyzna odwrócony tyłem. Nie znałam go. I nagle w jednej sekundzie wszystkie wspomnienia uderzyły mnie jak ogromna fala tsunami. Impreza, alkohol, taniec, chłopak, ręce wędrujące po moim ciele, bohater, strach, przerażenie, płacz, krzyki, sen. Wyskoczyłam z łóżka i spojrzałam na chłopaka. Był opalonym brunetem. Wydawało mi się, że skądś go znam. I kiedy się odwrócił zamarłam. Czy to możliwe, że barani łeb, który walnął mnie drzwiami w nos uratował mnie przed gwałtem?! Obudził się i wydał cichy krzyk. Przestraszyłam go. Nie dziwie się, pewnie sama zareagowałbym podobnie gdyby ktoś stał nade mną tak jak ja stałam. Cofnęłam się i uważnie go obserwowałam. Nie mogłam się odezwać. Zayn błyskawicznie wstał i podszedł do mnie zatroskany. </div>
<div style="text-align: left;">
- Jak się czujesz? - spodziewałam się jakiegoś podstępu. Jego klatka piersiowa sprawiła, że nie mogłam się odezwać. Tylko jedna myśl. Apollo.</div>
<div style="text-align: left;">
- A jak sądzisz? - kazał mi usiąść i wyszedł na chwile z pokoju. Wrócił z tabletką w ręce i szklanką wody. - Dziękuje - rzekłam odbierając jego podarunki - dziękuję, że mi pomogłeś... gdyby nie ty...- do oczy napływały mi łzy.</div>
<div style="text-align: left;">
- Nic nie mów - posłał mi ciepły uśmiech - taka mała rekompensata za nos - zażartował i dotknął miejsce, gdzie mi przywalił. O dziwo, uśmiechnęłam się. Chwyciłam mój wisiorek. Taki tik. Spojrzałam na niego i przeczytałam napis " TO A.M. - PŁOMIEŃ POKAŻE PRAWDĘ". Nigdy nie zwróciłam na to zbytniej uwagi. Nieraz przyglądałam się naszyjnikowi, ale nie zauważyłam tego - coś się stało? </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie nic, tylko... - urwałam zastanawiając się nad tym co odkryłam - wiesz co to A.M. ? </div>
<div style="text-align: left;">
zamyślił się, ale po chwili pokręcił głową. Spojrzałam się jego piwne oczy. On również mi się przypatrywał. Nie zauważyłam kiedy nasze dłonie się splotły. Nie przeszkadzało mi to, bo czułam się dobrze w jego towarzystwie. Mimo, że o mało co nie złamał mi nos. Chyba każdy zasługuje na szanse. Przybliżył się do mnie, a ja do niego. Nasze usta dzieliły jedynie minimetry. Z każdą sekunda były coraz bliżej. Kiedy miał już mnie pocałować, zadzwonił telefon. Odskoczyliśmy od siebie jak poparzeni. Odebrałam. </div>
<div style="text-align: left;">
- Sam?! - usłyszałam głos Melani - gdzie Ty jesteś? Cholera jasna, wiesz jak się martwię?! Odpowiedz mi, błagam! Nic Ci nie jest? - panikowała. Zapomniałam, że wróciły beze mnie. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nic mi nie jest. Zaraz wrócę do domu.</div>
<div style="text-align: left;">
- Gdzie jesteś?</div>
<div style="text-align: left;">
- No... - nie wiedziałam gdzie jestem. Rany... - nieważne. Zaraz będę - rozłączyłam się i zwróciłam się do Zayna - wiesz może jak wrócę do domu?</div>
<div style="text-align: left;">
- Zawiozę Cię - odsłonił w uśmiechu swoje białe zęby. </div>
<div style="text-align: left;">
Po chwili schodziłam chodami na dół jakoś tam ogarnięta. Po prostu zmyłam rozmazany makijaż i spięłam włosy. </div>
<div style="text-align: left;">
- Oo nowa zdobycz? - usłyszałam czyiś głos za plecami. odwróciłam się i zobaczyłam chłopca w lokach - kim jesteś? </div>
<div style="text-align: left;">
- Ja... jestem Samanta, jestem Sam - nie lubiłam poznawać nowych ludzi. Głupio się jąkałam. Domyślałam się, że to jeden z członków zespołu mulata - a ty ? </div>
<div style="text-align: left;">
- Ja? </div>
<div style="text-align: left;">
- No Ty, przecież ja się przedstawiłam. </div>
<div style="text-align: left;">
- Harry - i z odsieczą zbiegł Zayn. </div>
<div style="text-align: left;">
- Zostaw ją - warknął. </div>
<div style="text-align: left;">
- Brachu spokojnie - podniósł ręce w geście pokoju - sprowadzasz laske, która nie wie kim jesteśmy? - zaśmiał się. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie Twoja sprawa - Założył mi kurtkę na plecy i zostawiliśmy jego współlokatora. </div>
<div style="text-align: left;">
- Wiesz, ja dam sobie radę - zaproponowałam, lecz on już otworzył mi drzwi od samochodu. Wsiadłam i nie odezwałam się ani słowem, póki nie znaleźliśmy się pod moim domem - dziękuję. Naprawdę jestem Ci wdzięczna. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie dziękuj. Ważne, że nic Ci nie jest - uśmiechnęłam się i pocałowałam go w policzek. Następnie wysiadłam i wrócił do domu. Jak odjechał zauważyłam, że mam jego kurtkę. </div>
<div style="text-align: left;">
- Jasna cholera - mruknęłam pod nosem. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
~~~~~</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
koniec rozdziału. Przepraszam za błędy i w ogóle. ; ) Wiem, że akcja szybko się dzieje, ale tak ma być. Rozumiem też, że macie wrażenie, iż będzie to typowe opowidanie o 1D. Poznanie, zakochanie i żyli długo i szczęśliwie. Owszem, początek może się taki zdawać, ale wierzcie mi na słowo. Wszystko się rozkręci w swoim czasie. Wiem już nawet jakie będzie zakończenie i liczę, że was nie zawiodę swoim pomysłem. ; )<br />
KAŻDY KOMENTARZ JEST DLA MNIE MOTYWACJĄ DO DALSZEGO PISANIA ! <3 </div>
Wakakohttp://www.blogger.com/profile/02954132337601804267noreply@blogger.com289tag:blogger.com,1999:blog-5981780847724995620.post-25455127965691685712013-04-15T08:27:00.001-07:002013-04-15T08:27:35.638-07:002 rozdział<div style="text-align: center;">
<b>Rozdział 2</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: left;">
Martha zabrała nas na spacer po Londynie byśmy mogły obeznać się na nowym terenie. Ja osobiście już zdążyłam zapomnieć jak to jest tutaj mieszkać. Chodź przyznam, że nie brakowało mi tutejszego deszczu. Moja kuzynka cały czas puszczała nam piosenki tego całego zespołu. Przyznam, że nie były złe, chodź ja bardziej gustuje w rocku. Melani za to była zachwycona ich muzyką i nie mogła się doczekać aż zobaczy ich zdjęcia. W miarę upływu czasu powoli zaczynałam przypominać sobie ulice. Przechodziłyśmy obok placu zabaw, na który często chodziłam z tatą. Usiadłam tam na ławce i pozwoliłam na chwilę wyzwolić się wspomnieniom. W jednej sekundzie pojawił mi się obraz kiedy spadłam z drabinki i leciała mi krew z kolana. Płakałam jak opętana, przez co na twarzy zaraz pojawił mi się uśmiech. Pytał mi się wtedy czy złapałam zająca w żartobliwy sposób. Wkurzałam się, że nie bierze mojego upadku na poważnie. Odpowiedział mi wtedy, iż to mała ranka i zaraz zniknie. Wyjął chusteczkę i polał nią wodą po czym przyłożył mi ją do zranionego miejsca. Podmuchał chwilę i obiecał, że w mgnieniu oka ból sobie pójdzie. Wstałam z ławki i poszłam na tą drabinkę. Wspięłam się na sam szczyt i usiadłam podziwiając placyk z małej wysokości. Dziewczyny dziwnie się na mnie patrzyły, ale postanowiłam to olać. Jednak kiedy chciałam zejść zachwiałam się i runęłam w dół. Na szczęście złapał mnie jakiś obcy mi chłopak. Wysoki blondyn o niebieskich oczach. Zawstydzona wstałam i popatrzyłam na niego nieśmiało. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nic Ci nie jest? - spytał zatroskany.</div>
<div style="text-align: left;">
- Nie, dzięki za uratowanie mi życia. Doprawdy z tak wysoka mogłam skręcić sobie kark - odpowiedziałam sarkastycznie. Chłopak się jednak tylko zaśmiał. </div>
<div style="text-align: left;">
- Ratowanie pięknych kobiet z opresji to czysta przyjemność - Zmierzyłam go i uśmiechnęłam się krzywo. </div>
<div style="text-align: left;">
- Jasne. Leć, bo zaraz inna zrobi sobie kuku, a Ciebie nie będzie - odwróciłam się i odeszłam. On jednak złapał mnie za ramię i chwycił za dłoń.</div>
<div style="text-align: left;">
- Matt jestem - uśmiechnął się szeroko. Chciałam puścić go, ale on mi na to nie pozwalał - Kultura wymaga się przedstawić.</div>
<div style="text-align: left;">
- Ja niestety nie jestem kulturalna - odpowiedziałam ironicznie - żegnam. Puściłam mu oczko i się wyrwałam, a następnie zwróciłam się w stronę dziewczyn. Matt jednak nie dawał za wygraną i pobiegł w moją stronę - czego jeszcze chcesz?</div>
<div style="text-align: left;">
- Poznać Twoje imię - zrobił minę słodkiego szczeniaka. Roześmiałam się, a on wyjął papierosa. Zwrócił paczkę malboro goldów w moją stronę i podniósł jedną brew. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie palę - odepchnęłam tą paczkę - ty też nie powinieneś. </div>
<div style="text-align: left;">
- A umówisz się ze mną? - wzięłam mu tą paczkę i wyrzuciłam do śmieci - Co Ty odwalasz?!</div>
<div style="text-align: left;">
- Pomagam Ci rzucić palenie - obdarowałam go całusem w policzek i odeszłam. Tym razem mnie nie powstrzymywał. </div>
<div style="text-align: left;">
Pytałam się dziewczyn, dlaczego nie podeszły mi na ratunek. Stwierdziły, że nie chciały przeszkadzać mi w tak romantycznej chwili. Co za ironia. Wróciłyśmy do domu. Martha powiedziała, że był to nasz sąsiad, jej dobry przyjaciel. Westchnęłam tylko smutno i zakończyłam temat. </div>
<div style="text-align: left;">
Po powrocie do domu postanowiłam pobiegać. Robiłam to codziennie, bez wyjątku. Włożyłam słuchawki do uszu i jedynym co teraz istniało to muzyka i ruch. Jednak kiedy wparowałam w drzwi, które ktoś sobie postanowił otworzyć, dostałam ataku złości. </div>
<div style="text-align: left;">
- Jak biegasz?! - wykrzyczał do mnie nieznajomy - Widać, że blondynka. </div>
<div style="text-align: left;">
- Czy to ja sama wjebałam się w te cholerne drzwi?! - chwyciłam się za nos i na palcach zobaczyłam krew - i widzisz co zrobiłeś tępy bałwanie?! - cholernie mnie bolał nos. Miałam ochot rozszarpać go gołymi rękami. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie moja wina. Bieganie nie jest dla wszystkich - zaśmiał się wrednie. Zdjął swoje okulary i zauważyłam, że ma brązowe oczy. Jego włosy były czarne. Całkiem przystojny. </div>
<div style="text-align: left;">
- Wypadałoby przeprosić kretynie - warknęłam. Widać było, że był rozbawiony całą tą sytuacją, a mnie krew zalewała. </div>
<div style="text-align: left;">
- I co jeszcze? Ewentualnie mogę podwieźć Cię do szpitala. </div>
<div style="text-align: left;">
- Dam sobie radę sama -co on sobie myślał? Idiota. </div>
<div style="text-align: left;">
- Chodź blondi. </div>
<div style="text-align: left;">
- Mam imię czarnulku. </div>
<div style="text-align: left;">
- To jak mam do Ciebie mówić?</div>
<div style="text-align: left;">
- Sam. </div>
<div style="text-align: left;">
- Zayn - ściągnął z głowy kaptur i zrobił dziwną pozę. </div>
<div style="text-align: left;">
- Dostałeś paraliżu? </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie. W tym momencie powinnaś chcieć zaciągnąć mnie do łóżka - wyśmiałam go. Zgarnął tylko ode mnie płaskiego w twarz - Ocipiałaś?! </div>
<div style="text-align: left;">
- Kim Ty jesteś, że pierdolisz takie głupoty?! </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie wiesz?</div>
<div style="text-align: left;">
- A powinnam? - odpowiedział pytaniem na pytanie. </div>
<div style="text-align: left;">
- Jestem Zayn Malik. Z One Direction</div>
<div style="text-align: left;">
- Ah to o was wspominała moja kuzynka - przypomniałam sobie - dziwie się, ze jara się kimś tak pustym. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nie znasz mnie - warknął</div>
<div style="text-align: left;">
- I nawet nie chce - Spojrzałam się w jego czekoladowe oczy. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nawzajem - Zacisnęłam usta i wróciłam do domu. Co za cholerny dzień. Miałam już go serdecznie dosyć. </div>
<div style="text-align: left;">
Wbiegłam do łazienki i opatrzyłam swój nos. Na szczęście nic się nie stało. Szczypało, ale dało się normalnie żyć. Przebrałam się w normalne rzeczy i poszłam do pokoju Melani. Oglądała telewizje, jakieś romansidło. </div>
<div style="text-align: left;">
- Co tam? - usiadłam koło niej i również zaczęłam oglądać. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nudzi mi się - westchnęła - pójdziemy dzisiaj na jakąś imprezę? </div>
<div style="text-align: left;">
- Możemy iść - podchwyciłam jej pomysł - bierzemy Marthe? </div>
<div style="text-align: left;">
- Czemu nie? Pewnie zna jakieś fajne miejsca. </div>
<div style="text-align: left;">
- Pewnie tak - położyłam się. Tak szczerze mówiąc nie miałam ochoty nigdzie wychodzić z obolałym nosem. No, ale raz się żyję. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
~~~~~~~~</div>
<div style="text-align: left;">
Dam dam daaaaaam ! Koniec. ^^ Co sądzicie o rozdziale ? Ujdzie w jakiś tam sposób ? ; )</div>
Wakakohttp://www.blogger.com/profile/02954132337601804267noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-5981780847724995620.post-45409886905976760272013-04-14T09:08:00.002-07:002013-04-14T09:08:44.192-07:001 rozdział<div style="text-align: center;">
<b>1 rozdział : </b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: left;">
Był słoneczny dzień, co oczywiście w Los Angeles było normą. Czekałam aż moja przyjaciółka się do końca spakuje, ponieważ w dniu dzisiejszym wylatywałyśmy z domu dziecka. Mamy 19 lat i nie mamy dokąd się podziać. Dyrektorka i tak nam pozwoliła zostać rok dłużej. Co za łaskawca... Nieważne. Dziś jednak skończyło się życie w tym okropnym miejscu. </div>
<div style="text-align: left;">
- Skończyłam - westchnęła - możemy ruszać </div>
<div style="text-align: left;">
Popatrzyłam się na nią i widziałam, że jest zagubiona. Tyle przeżyła i teraz jeszcze nie ma dachu nad głową. Witamy w XXI wieku. </div>
<div style="text-align: left;">
- Widziałaś mój naszyjnik? - zapytałam.</div>
<div style="text-align: left;">
Była to pamiątka po mojej matce. Jedyna zresztą. Melani potrząsnęła głową zaczęła mi pomagać w szukaniu. Sprawdziłam pod łóżkiem. Nie ma. W pościeli również ani śladu. Przeszukałam wszystkie szuflady i w nich również pustka. Nigdzie nie było łańcuszka. </div>
<div style="text-align: left;">
- Jest na szafie - odezwała się czarnowłosa dziewczyna. </div>
<div style="text-align: left;">
Wzięła krzesło i wspięła się po przedmiot. Miała już go w ręce, ale krzesło się zachwiało. Melani próbowała złapać równowagę, ale na próżno. Runęła na tyłek i zaczęła się śmiać. Naszyjnik leżał koło niej otwarty... zaraz. Otwarty?! Jego przecież nie dało się otworzyć, a przynajmniej ja nie potrafiłam. Podbiegłam do niego i chwyciłam w ręce. Koło niego leżała jakaś kartka poskładana na malutką kosteczkę. Natychmiast ją otworzyłam. </div>
<div style="text-align: left;">
- Nic mi się nie stało. Dzięki, że pytasz - Odezwała się Melani, ale ja ją zignorowałam. </div>
<div style="text-align: left;">
Przyjaciółka podeszła do mnie i spytała się co to jest. Przeczytałam go. Był to list pożegnalny od ojca. Napisał tam powód swojej śmierci. Wpadł w bagno? Przecież my nigdy nie mieliśmy z tym żadnych problemów. Do teraz zastanawiałam się dlaczego to zrobił, ale ta wypowiedź w ogóle mnie nie zadowala. Zabił się, ponieważ chciał mnie chronić? To było kompletnie bezsensu. Jak do tego doszło? </div>
<div style="text-align: left;">
- Co to jest? - powtórzyła pytanie. </div>
<div style="text-align: left;">
- List od mojego ojca - podałam jej kartkę. </div>
<div style="text-align: left;">
Mecze siatkówki... Dzięki niemu zaczęłam ją trenować. Byłam w tym naprawdę dobra. Uśmiechnęłam się pod nosem. On zawsze mnie motywował do treningów, a kiedy mi nie wychodziło dodawał mi otuchy i nie pozwalał się poddawać. Jednak on sam się poddał. </div>
<div style="text-align: left;">
- Sam, tak mi przykro - Przytuliła mnie. Po policzkach poleciały łzy, które chciałam ukryć.</div>
<div style="text-align: left;">
Do pokoju wparowała dyrektorka. Odsunęłyśmy się od siebie niechętnie i wstałyśmy z podłogi. </div>
<div style="text-align: left;">
- Samanto, masz gościa - zastanawiałam się czy dobrze usłyszałam. </div>
<div style="text-align: left;">
- Ja ? </div>
<div style="text-align: left;">
- Tak, chodź - wyszła z pokoju, a ja za nią. </div>
<div style="text-align: left;">
Przemierzałam korytarze w stronę sali spotkań. W dłoni ściskałam wisiorek. Był koloru niebieskiego w wielkości truskawki. Na środku wlepiony był rubin. Przypominał mi o matce, której nigdy w życiu nie widziałam. Która umarła zaraz po moim narodzeniu. Ojciec powiadał, że mam włosy i oczy takie co ona. Podobno odziedziczyłam po niej urodę, a po nim rozum. Tak mi zawsze mówił. </div>
<div style="text-align: left;">
W sali siedziała drobna kobieta, elegancko ubrana. Miała na sobie czarną spódniczkę okrywającą uda oraz czarny żakiet, a pod nim białą koszulę. Na nogach miała czerwone szpilki, które miały około 14 cm. Była brunetką, a jej włosy były spięte w kucyk. Na twarzy posiadała lekki makijaż. Jej czerwone usta pasowały do jej bladej cery. Nawiasem mówiąc była piękna. Wyglądała na 30 lat. </div>
<div style="text-align: left;">
Kiedy mnie spostrzegła posłała mi szeroki uśmiech. Wstała z krzesła i podeszła do mnie, łapiąc mnie za ręce. </div>
<div style="text-align: left;">
- Witaj Samanto! Jak ja Cię dawno nie widziałam - kim ona jest? kompletnie jej nie znałam. Chyba zauważyła moje zmieszanie - Zapewne mnie nie pamiętasz. Jestem Twoją ciocią.</div>
<div style="text-align: left;">
- Ciocią? - rozszerzyłam usta ze zdziwienia. </div>
<div style="text-align: left;">
- Jestem siostrą Twojej matki. - zrobiło jej się smutno na wspomnienie jej - Kiedyś mieszkałaś w Londynie. Pamiętasz? - kiwnęłam głową - Wtedy Cię odwiedzałam, ale kiedy przeprowadziłaś się z ojcem do LA kontakt się urwał.</div>
<div style="text-align: left;">
- Ty jesteś tą, która przynosiła bajki z Scooby Doo? - coś mi zaświtało w głowie. Gdy byłam malutka ktoś przynosił mi bajki. Scooby Doo była moja ulubioną. </div>
<div style="text-align: left;">
- A jednak coś pamiętasz - uśmiechnęła się i mnie przytuliła - Nie wiedziałam o śmierci Twojego ojca. Gdyby ktoś mnie poinformował... nie musiałbyś siedzieć w tym czymś - popatrzyła się na pokój krzywo - nieważne. Gotowa do wyjazdu?</div>
<div style="text-align: left;">
- Ale gdzie? </div>
<div style="text-align: left;">
- Do Londynu kochanie.</div>
<div style="text-align: left;">
- nie mogę zostawić Melani bez dachu nad głową - odwróciłam wzrok od kobiety. </div>
<div style="text-align: left;">
- A kto to ?</div>
<div style="text-align: left;">
- Moja przyjaciółka. Ona też dzisiaj musi opuścić to miejsce. </div>
<div style="text-align: left;">
- Niech jedzie z nami. Nie widzę przeszkód - Uściskałam ją. Dziewczyna będzie szczęśliwa kiedy dowie się, że mamy gdzie mieszkać i to w dodatku w Londynie.</div>
<div style="text-align: left;">
- Dziękuję Tobie - Posłałam najszerszy uśmiech na jaki było mnie stać. </div>
<div style="text-align: left;">
- To idź po rzeczy, ja tu poczekam </div>
<div style="text-align: left;">
I jak rozkazała tak uczyniłam. Przyłożyłam wisiorek do serca i podziękowałam mamię za opiekę. Pobiegłam do naszego pokoju i rzuciłam się na Melani. </div>
<div style="text-align: left;">
- Co jest ? - Spytała zaskoczona. </div>
<div style="text-align: left;">
- Jedziemy do Londynu! Moja ciocia mnie odnalazła no i nas zabiera. Mamy gdzie mieszkać, rozumiesz?!</div>
<div style="text-align: left;">
- Naprawdę?!</div>
<div style="text-align: left;">
Zielonooka podskakiwała z radości. Nie dowierzała moim słowom. Skakałyśmy po naszych łóżkach jak opętane. Cieszyłyśmy się jak dzieci. To był cud. Istny cud. Kto by pomyślał, że w takim momencie pojawi się człowiek z tak wielkim sercem i pomoże osieroconym nastolatką. Wzięłyśmy więc nasze walizki i podążyłyśmy na dół. Kobieta ciepło przywitała moją przyjaciółkę. Pogadały chwile i następnie pożegnałyśmy się z dyrektorką i opiekunami. Nie będę tęsknić za tym miejscem. Co to to nie. Wsiadłyśmy do jej dżipa. Pełen wypas. W środku miała mały ekranik gdzie mogłyśmy oglądać różne filmy lub słuchać muzyki. W końcu czekała nas długa droga. Szczerze mówiąc nie mogłam się doczekać. Nic w tym chyba dziwnego, prawda? Mogę w końcu zacząć wszystko od nowa. </div>
<div style="text-align: left;">
Kiedy dotarłyśmy na miejsce po raz kolejny szczęka mi opadła z wrażenia. Dom był wielki. Jego ściany były kremowe i składał się z dwóch pięter i prawdopodobnie strychu. Ogród też nie był mały, a wręcz przeciwnie. Był większy niż teren domu dziecka. Wielki basen, różnego rodzaju kwiaty, oczko i ławki. Po prostu żyć, nie umierać. Można ze spokojem posiedzieć i rozmyślać nad wszystkim. W środku nie było mniej olśniewająco. Przepiękny salon w nowoczesnym stylu. Plazma powieszona na ścianie, czerwona kanapa, dwa fotele, a pośrodku nich mały stolik z przezroczystym blatem. Przy oknie stało duże akwarium z kilkoma gatunkami ryb. Kwiaty umilały pomieszczenie przy łososiowych ścianach. Melani i ja dostałyśmy osobne pokoje obok siebie. Mój miał błękitne ściany i jedno szerokie okno zasłonięte białą żaluzją. Szybko je odsłoniłam. Łóżko było dwuosobowe okryte szarą kołdrą i kolorowymi poduszkami. Szafa była spora i przy moich paru ubraniach wydawała się pusta. W narożniku stała toaletka gdzie ułożyłam zaledwie parę kosmetyków. Dwie szminki, maskarę, kredkę do oczu, ajlajner i jeden błyszczyk. Nie przywiązywałam zbyt dużej uwagi do wyglądu. Nie było mnie nawet stać na takie luksusowe gadżety. Rzeczy kupowałam zazwyczaj w sklepach z używaną odzieżą. Na nic innego nie miałam pieniędzy. Powiek krótko. Pokój był przecudowny i byłam nim jak najbardziej zachwycona. Natomiast pokój Melani nie był gorszy. Szare ściany, dwa okna, spore łóżko z czarną pościelą. Nie miałyśmy na co narzekać.<br />
Do pokoju wparowała rudowłosa dziewczyna, której nie kojarzyłam. Wrzeszczała jakby dostała jakiegoś ataku, ale po chwili się uspokoiła.<br />
- Hej. Jestem Martha. Twoja kuzynka - przytuliła mnie, a ja rozkojarzona odwzajemniłam jej uścisk - Bawiłyśmy się zawsze w syreny w basenie - zaśmiała się. Przypomniałam sobie. To Martha, która była nieprzewidywalna i wiecznie wesoła.<br />
- Pamiętam Cię - Uśmiechnęłam się - To jest Melani. Moja najlepsza przyjaciółka.<br />
- Cześć - Przywitały się.<br />
- Dlaczego się tak darłaś? - Spytała czarnowłosa.<br />
- To wy nic nie wiecie? One Direction wraca do Londynu! - znowu zaczęła krzyczeć z podniecenia. Patrząc na nasze miny ucichła i rozszerzyła usta - Nie wiecie kto to One Direction?<br />
- Nie - Obydwie pokiwałyśmy głowami.<br />
~~~~~~~~<br />
<br />
Więc koniec pierwszego rozdziału. I co ? Podoba się ? Chce znać każdą opinie ! ; )</div>
Wakakohttp://www.blogger.com/profile/02954132337601804267noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-5981780847724995620.post-36592970581166298232013-04-13T13:36:00.000-07:002013-04-13T13:44:28.750-07:00PROLOG<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">Droga córko ! </span></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">Piszę do Ciebie ten list, ponieważ chcę się pożegnać. Jesteś moim złotym aniołkiem i wiem jak bardzo Cię skrzywdziłem. Zastanawiasz się pewnie dlaczego to zrobiłem. Dlaczego pozostawiłem Cię samą. To nie tak jak wygląda. Wpadłem w wielkie bagno, naprawdę wielkie, które nie posiana dna. Podpadłem pewnemu człowiekowi, któremu zależy na tym co zdobyłem. Jest to bardzo cenne i niebezpieczne. Tylko dzięki mojemu odejściu na tamten świat jestem w stanie Cię ochronić. Gdybym tego nie uczynił zabiłby Ciebie, a tego nie chce. </span></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">Uwierz mi Sam, że to było jedyne wyjście. Owszem trafisz tam gdzie nie chcesz, ale jesteś dzielną dziewczynką i zawsze dasz sobie radę. Tak jak Twoja Matka. Nawet nie wiesz jak będzie mi Ciebie brakować. Chcę byś wiedziała, że to wszystko dla Twojego dobra. Rzeczywiście, brzmi to komicznie, ale jest to stuprocentowa prawda. Nie chcę byś mnie nienawidziła, bo nie taki jest mój cel. Aczkolwiek uczynisz tak jak uważasz. Pamiętasz jak zawsze chodziliśmy na mecze siatkówki? Ile się tam działo! Nie do opisania. A nasze spacery do schroniska? Tam zaadaptowaliśmy Killera. Już w pierwszy dzień zniszczył moje ulubione laczki. Jakie to były czasy... A pamiętasz jak uczyłem Cię jazdy na rowerze? Błagałaś cała posmarkana bym Cię nie puścił. I nie puściłem, prawda? Zawsze mogłaś na mnie liczyć i będzie zawsze. </span></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">Droga Samanto. Przepraszam, że podarowałem Ci tyle cierpienia, ale wcześniej byliśmy tacy szczęśliwy. Nie chce byś o tym zapominała. Bardzo Cię kocham mój złotowłosy aniołku. Jesteś najważniejsza, pamiętaj o tym.</span></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><i>Moja kochana księżniczko. Wiesz, że nie umiem się żegnać. Liczę tylko, że będę z Ciebie dumny tak jak jestem teraz. Wierzę w to, iż dasz sobie radę. To u nas rodzinne. </i></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><b><i>Twój kochający Tata</i></b></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><b><i>Eric</i></b></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><b><i>PS uważaj komu ufasz. </i></b></span></div>
Wakakohttp://www.blogger.com/profile/02954132337601804267noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5981780847724995620.post-28743088755844010772013-04-13T13:18:00.000-07:002013-05-18T07:58:44.819-07:00Bohaterowie<span style="font-size: x-large;">1. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://sphotos-a.xx.fbcdn.net/hphotos-snc6/254514_288118571304196_314690230_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="264" src="http://sphotos-a.xx.fbcdn.net/hphotos-snc6/254514_288118571304196_314690230_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Samanta </span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>19 -latka, która wychowywała się praktycznie w domu dziecka. Matka umarła przy porodzie, a ojciec popełnił samobójstwo. Jest niezależna, samodzielna, zamknięta w sobie i wredna. Mimo wszystko potrafi kochać i był miła. Trudno zdobyć jej zaufanie. </i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">2.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img height="267" src="http://s4.lov3.pl/s4.lov3.pl/b45a38593679b0a129ba679945d168d8.jpg" width="400" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Melani </span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>Najlepsza przyjaciółka Samanty, poznana w domu dziecka. Jej rodzice zostali zamordowani. Nienawidzi nikogo i niczego, ale jej przyjaciółka jest wyjątkiem. </i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">3.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img height="400" src="http://images5.fanpop.com/image/photos/30900000/zayn-malik-3-zayn-malik-30926136-450-500.jpg" width="360" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Zayn </span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>Wokalista zespołu One Direction. Ma 20 lat i traktuje płeć żeńską z góry. Interesuje się samym sobą. </i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">4. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img height="216" src="http://www.j-14.com/Harry-Styles-wake-up-call.jpg" width="400" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Harry </b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>Najmłodszy z zespołu. Ma słabość do zielonych oczu. uwielbia imprezować i zaliczać. Jego motto "Żyj tak jakby nie miało być jutra " </i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">5. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img height="280" src="http://24.media.tumblr.com/tumblr_m25lh37xHd1rt8djuo1_500.png" width="400" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Louis </span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>Miły, kochający i zabawny.Jeden z członków zespołu. Nie skrzywdziłby nawet muchy. </i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">6.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img height="400" src="http://content.bauerweb.co.uk/central_content/Music2012/NiallFacts-4.jpg" width="269" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Niall </b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>Wiecznie głodny wokalista, który jest wiecznie uśmiechnięty. </i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<i><span style="font-size: x-large;">7.</span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img height="270" src="http://dolly.ninemsn.com.au/img/2012/glance/liam-birthday/liam-danielle.jpg" width="400" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Liam</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>Najrozsądniejszy z zespołu. Jest tak jakby głową całej piątki. </i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">8.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img height="265" src="http://data.whicdn.com/images/11603161/tumblr_lntz4lChzA1qb0zd9o1_500_large.jpg?1309854672" width="400" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Matt</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>Mieszkaniec Londynu, sąsiad dziewczyn . Ma 20 lat. Pewny siebie i przyjazny. Zawsze można na niego liczyć. </i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">9.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img height="265" src="http://fundir.org/img/hgfu-ff=2z3tc2jwkuc==uip/rude_dziewczyny_nr3_17.jpg" width="400" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Martha </b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>Córka ciotki Anabel. Pozytywnie nastawiona do życia. 18 lat </i></div>
Wakakohttp://www.blogger.com/profile/02954132337601804267noreply@blogger.com0